Firmy mogą refakturować koszty mediów

Częstą praktyką spotykaną w obrocie gospodarczym jest to, że jeden podmiot dokonuje przeniesienia poniesionych przez siebie (we własnym imieniu) kosztów na podmiot rzeczywiście wykorzystujący daną usługę. Zjawisko to, zwane refakturowaniem może być wykorzystane w sytuacji, gdy strony łączy inna umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym.

Organy podatkowe sprzeciwiały się stanowiskom podatników przyjmującym, że można i należy przenosić koszt nabycia mediów na rzecz najemców za pomocą refaktur i stosować stawki VAT właściwe dla danego rodzaju usługi (towaru). Stanowisko takie nie zawsze zaś potwierdzane było przez sądy administracyjne.
Kwestią o zasadniczym znaczeniu jest rzeczywisty zakres usługi najmu, a zatem określenie, czy zaopatrzenie w tzw. media (ciepła i zimna woda, gaz, prąd, odbiór nieczystości płynnych, które z racji konstrukcji budynku i infrastruktury znajdują się w lokalu niezależnie od woli stron umowy), może zostać wyłączone z umowy najmu tego lokalu.

Możliwe jest przyjęcie, że z usługi najmu lokalu wyłącza się usługi dostarczania mediów i odbioru ścieków; takie dostawy uregulowane są odrębnie (podobnie jak inne usługi dodatkowe, np. sprzątanie, ochrona, itp.). Z drugiej strony można twierdzić, że w każdym wypadku najmu lokalu/budynku świadczona przez wynajmującego usługa, obejmuje całość rozliczeń związanych z korzystaniem z tego lokalu – w tym z tytułu mediów.

Skoro lokal obejmuje także wodę, prąd i gaz znajdujące się w rurach, to zapłata za wynajęcie tego lokalu jest jednocześnie zapłatą za zużyte media.

Źródło: Wydawnictwo Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. (sierpień 2015)